door
Wat moet ik zeggen om dit boek aan te bevelen? Vrijdagavond net voor middernacht nog even een paar bladzijden lezen in het boek dat als eerste terug moet naar de bieb. Even kijken of het pakt.
Ik lees. Ik laat het beneden liggen, anders gaat het het boek waarin ik al bezig was niet uit.
De film van ‘Draaidagen’ loopt al in mijn hoofd.
Voor mijn oma is de oorlog geen film.
Het was helaas bittere werkelijkheid.
Zaterdagavond laat mag ik verder. Ik lees over Judith haar ervaringen na het afbreken van haar studie, het weer gaan wonen bij de steeds meer verwarde Nini, haar oma, het gaan figureren in een film over de oorlog. Een film, een fictief levensecht verhaal.
Zondagochtend: eerst lezen, boek moet uit. Het verhaal pakt je mede door de vlotte directe vertelstijl vast, de gedachten van Judith houden je bezig. Gedachten over ofwel gesprekken met oma, de ervaringen tijdens de opnames die hoe langer hoe meer grimmiger worden. Oma die meer en meer in vroeger leeft, met een schuldgevoel: Hoe kun je nu iedereen van wie je houdt, de dood in laten lopen, en dan niets doen?
Je ziet ineens de dozen chocola van ‘De Heer’ voor je uit de winkel; oma zoekt de schoorsteen van de fabriek van toen. Er zijn wel meer rake schrijnende beschrijvingen van situaties die je herkent van lieve oudjes waarover anderen denigrerend zeggen dat ‘ze de weg kwijt zijn’.
Wat begint als een verhaal met studenten mondt uit in een bij je lurven pakkend verhaal dat helaas zo ontzettend gruwelijk waar is geweest in onze geschiedenis. Zeer beeldend. De reden dat ik geen oorlogsfilms meer wil zien, heb ik met dit boek, een debuutroman!, weer bevestigd gekregen.
Ik vraag aan zo’n bewaker, wanneer zie ik ze weer? En hij zei: ‘Da sind sie.’ Hij wees naar de rook in de schoorsteen.
Meer informatie of beschrijvingen heb ik niet opgezocht voor en na het lezen. Het stond op mijn leeslijst en het kwam binnen.
Hoe blij mag je zijn met ’75 jaar vrijheid’, vertel verhalen door, help mee aan blijvende vrijheid.
Er wordt in dit boek gedeeltelijk gefilmd in het Apeldoornsche Bos. Een jeugdboek dat zich daar afspeelt is: Hanna’s reis van Martine Letterie. Daarin lees je ook over het ontruimen van het tehuis.
Bianca Boer, Draaidagen, Atlas Contact, 2019, 272 blz., 9789025455576
