door Mooi.
Eindeloos veel vragen gaan door mijn hoofd. Eren we de getroffenen meer of beter door ter nagedachtenis aan hen naar Auschwitz te gaan, door ons te blijven vergapen aan de duivelsrelieken die de vernietiging voor ons heeft achtergelaten, of juist door verder te gaan, onverstoorbaar, door inderdaad te leven in de rotsvaste overtuiging dat alles wat vandaag is, ook morgen zal zijn?
Een verlate reis van Daan Heerma van Voss is een ode aan zijn naamgever Daan de Jong, waarvan beide ouders zijn omgekomen in Auschwitz, daar waar is afgerekend met het menselijk geweten. Ze hadden samen deze reis moeten maken, maar het kwam er niet (meer) van.
In slechts 63 pagina’s lijkt het of je een zo bijzondere vriendschap die men in een leven kan treffen helemaal kent.
De tribuutreis die de schrijver Daan later maakt laat je niet onberoerd.
Zo mooi, integer, beeldend, melancholisch, zonder een woord teveel, vol liefde voor een vriend, ook een glimlach onttrekkend of met wrange humor. In dit boekje zitten zoveel ‘onthoudzinnen’. Alleen op de wereld is een favoriet boek en krijgt nu een herinnering erbij. ‘Leedadel’: wie het meest heeft geleden staat vooraan en mag het woord hebben – een term van Ischa Meijer. Ja, Een verlate reis heeft mij geraakt.
Daan had altijd het gevoel gehouden, dat zijn ouders op een dag weer thuis zouden komen.
Daan Heerma van Voss, Een verlate reis, De Bezige Bij, 2016, 63 blz., 9789023442561
