door ‘Meneer Rosso, raad eens wie ik mijn hoofd heb?
Nadia ligt op haar buik in het gras, bij de vijver. Haar papa’s Joep en Otto zijn aan het werk in de tuin: ze timmeren een vogelhuisje. Hond Gijsje scharrelt om hen heen’
De eerste zinnen uit de nieuwe bundel voorleesverhalen over Nadia. Nadia’s vis Meneer Rosso, kun je kennen uit ‘Nadia’s nacht’ die nu rondzwemt in de vijver in plaats van in een kom op haar kamer. Je maakt in de eerste hoofdstukken kennis met de directe hoofdpersonages rondom Nadia.
Haar papa’s raden wie Nadia in haar hoofd kan hebben. Nadia gaat binnenkort naar groep 2 en houdt van vertrouwd en bekend, maar komend jaar geen juf die naar stroopwafels ruikt. Er komt een invaljuf omdat juf Iris met zwangerschapsverlof is. Nadia vindt het spannend en ‘haar buik zit vol boosheid’, ze roept dat deze nog onbekende juf Cora vast naar paardenbloemen zal stinken.
In de volgende verhalen die weer een prettige voorleeslengte hebben zien we ook buurjongen Joris terug alsook beide opa’s en oma’s. Opa Jan heeft een rol met betrekking tot de mooie pompoenillustratie op het titelblad. Hij komt daardoor af en toe op school en groep 2 mag hiermee zelfs op bezoek in de dierentuin. Met opa Adriaan maakt ze een leuke ochtendwandeling op weg naar school langs Biru. Een hond van steen waarbij Nadia door dichtknijpen van haar ogen fantaseert hoe Biru zich ’s nachts beweegt.
Soms is het even opletten wanneer fantasie zich afwisselt met realiteit in de verhalen. De voorlezer kan een seintje geven als Nadia met de ogen gaat knijpen. De ene keer is het verhaal-in-een-verhaal makkelijker te begrijpen voor een kleuter dan de andere keer, maar leert zich zo wel te verplaatsen in andermans gedachten en fantasie of maakt kennis met mogelijkheden hoe je iets kan ervaren. Ook in de mooie illustraties zie je dit terug.
De schelpenverzameling en met name de roze schelp, speelt nog wel een rol maar is iets minder belangrijk dan in ‘Nadia’s nacht’. Je ervaart door kleine dingen dat Nadia werkelijk ouder is geworden. Ze denkt bijv. nu ook na over het feit dat ze niet lijkt op beide papa’s. Een foto laat zien dat ze wel hetzelfde haar heeft als haar buikmama terwijl ze dezelfde dingen als de papa’s lekker vindt dus daarin juist op hen lijkt. Nadia speelt niet alleen met Joris, met andere kinderen uit de klas worden ook speelafspraakjes gemaakt waardoor iemand wordt ontmoet die eerst eng lijkt, maar juist heel erg meevalt als je de persoon ziet en spreekt. Met meer kinderen spelen gebeurt ook waarbij naar elkaars wensen luisteren naar voren komt.
In alle verhalen en illustraties komt de voorliefde voor kleine dingen in de natuur tot uiting. Van een egel tot paddenstoelen en in de fantasie is er een verstopplek in een spinnenweb. In de tekst komen woorden voor waarover je verder kunt praten. De kruisjeskalender zodat tijd inzichtelijk wordt gemaakt of ‘vleugelschade’ waardoor aangegeven wordt dat eenvoudig zelf repareren ook kan in plaats van direct vervangen en weggooien. Een ander leuk voorbeeld is de slangslinger bij het naar buiten- of binnengaan op school. Of wat dacht je van ‘tranen in je broekzak stoppen’? Alleen: een broodje eten zal vast een boterham zijn?
Intussen geeft juf Cora liefdevol een lesje houding en gedrag mee: ‘hop, hop, stoelen in de kring, zitten op je billen en mond op slot!’, naar elkaar luisteren en wachten tot de ander is uitgesproken, voeten optillen en niet sloffen.
Ze lijkt streng, maar dat valt alleszins mee blijkt uit reacties als er gesproken wordt over de schelpenverzameling of als er dieren ter sprake komen. Ook de papa’s en andere volwassenen gaan nuchter maar omarmend en begripvol om met het dromerige van Nadia in de dichtbij-huis-wereld van haar en de andere kleuters. In de verhalen waarin de herfst een rol speelt zijn steeds kleine verwijzingen te ontdekken die later in de verhalen terugkomen, bijv. het vogelhuisje uit de eerst alinea.
De illustraties van Miriam Bouwens zijn ook nu weer sfeervol en kleurrijk waarbij oog is voor eigen invulling in fantasie en prikkelend voor het kleine waardevolle in de natuur. De passende detailtekeningen worden afgewisseld met paginagrote platen waarbij een compliment voor totale vormgeving op de plaats is. Het omslagontwerp is van Nanja Toebak en de binnenwerkvormgeving van de Crius Group.
De laatste verhalen zorgen voor een mooi afrondend geheel. Als de wintertijd is ingegaan wordt door middel van een avondfeest nagepraat op school. Samen een verhaal maken door elkaar spontaan aan te vullen en daarna ‘drakenfriet’ eten – een woord dat vast favoriet zal blijven als dit hoofdstuk is voorgelezen. De natuur maakt zich op voor de winter, de kinderen nemen afscheid van de pompoen en ontdekken een kleine verrassing op het eind. Juf Cora en de kinderen zijn nu samen hun eigen verhaal.
‘Nadia’s nacht’ én ‘Nadia’s dag’ is een wereld die je graag ziet voor een kind, gewoon iedereen bij elkaar. Een wereld waarin diversiteit geen issue is, waarin thema’s vanzelfsprekend aan de orde komen, gewoon zo het leven en de wereld is. Een wereld waarin je ook mag dromen. Kleine grote belevenissen waarbij je af en toe even je ogen dichtknijpt voor een regenboog aan verhalen.
En wat zou er ruiken naar oude heksensoep met glibberblaadjes? Ontdek het in Nadia’s dag.
Henrieke Herber, Nadia’s dag, illustrator Miriam Bouwens, Luitingh-Sijthoff, 2024, 96 blz., 9789021044729
Henrieke Herber & Miriam Bouwens – Nadia’s nacht
2 gedachten over “Henrieke Herber & Miriam Bouwens – Nadia’s dag”