door De nacht was vol sterren – getwinkel, geflonker.
Het lied van de wind waaide zacht door het donker.
De maan stond te stralen, de zon hield zich schuil
en hoog op de rotsen klonk wolvengehuil.
Wolfje vindt zichzelf al erg groot en stoer, hij kan alles wel alleen. Als de roedel wolven ’s avonds wil gaan slapen is hun grot bezet. Wolfje vindt heel eigenwijs dat hij de anderen al de weg kan wijzen, maar loopt toch achteraan en raakt hen kwijt. Hij verdwaalt, krijgt het koud en door de sneeuw kan hij het spoor van de andere wolven niet meer volgen. En dat is nog niet alles. Wolfje zakt door het ijs. Wolfje is alleen in de donkere nacht en wil niet huilen. En dan krijgt hij uit onverwachte hoek hulp van veel onbekenden. Hij maakt nieuwe vrienden in de witte wereld. En komt hij thuis?
Dit prentenboek heeft alle ingrediënten voor een kerstverhaal. Donker, koud, eenzaam, verdriet, vriendschap, warmte en blijdschap; compleet met sneeuw en het besef dat je samen tot iets moois komt door er voor elkaar te zijn en hulp leert te aanvaarden.
De werkelijk mooie illustraties van Jim Field geven het verhaal een bijzondere sfeer en veel kijkplezier in details. De tekst is grotendeels op rijm mooi vertaald door Bette Westera en geeft ruimte voor eigen interpretatie tijdens het voorlezen.
Een kind zal zich met die lieve eigenwijze wolfje kunnen identificeren, maar ook volwassenen die soms iemand nodig hebben die je helpt, omarmt en veilig thuis brengt.
Rachel Bright, Wolfje wil naar huis, illustrator Jim Field, vertaler Bette Westera, Gottmer, 2018, 32 blz., 9789025770068
