Astrid Lindgren – Emiel van de Hazelhoeve

Ieder kind haalt weleens gekke streken uit, maar Emiel kan er helemaal wat van! Hij doet dat niet altijd expres, soms gebeuren dingen gewoon. Gelukkig heeft Emiel vooral een hart van goud en heeft hij goede bedoelingen. Emiel onderneemt ook moedige dingen, zoals het redden van knecht en maatje Alfred. Alle streken zijn hem dan direct vergeven.

Emiel met op zijn hoofd de blauwe pet vermaakt zich met een grote dosis fantasie en vindingrijkheid goed op het erf met mens en dier. Een kikker hoeft bijvoorbeeld niet altijd in het moeras te zitten, dat is zielig, en Emiel wil de kikker weleens beter bestuderen. Als je dan net een gat in je broekzak hebt en wél een gevulde boterhammenmand… dan moet de kikker daarin.
Slimme Emiel weet ook wel raad met een pijnlijke kies, hoe je een koe naar huis brengt of een varken koopt, een paard krijgt en hoe je een soepterrine op je hoofd zet – en eraf krijgt – of helemaal de top: hoe je je zusje in de vlaggenmast hijst. Emiel houdt wel van een grapje en een kwaaiejongens streek.
De ouders van Emiel waren niet ontzettend rijk, maar Emiel wist altijd een manier te bedenken om aan geld te komen.

Door de actieve vertelstem, de ik-vorm van de auteur, wordt de lezer geactiveerd om goed te luisteren. Met name in de eerste hoofdstukken van ieder boek als Lindgren vertelt over wat ze gehoord heeft van de moeder van Emiel.
Emiel haalt soms zoveel streken uit, dat ze voor zijn moeder niet te onthouden zijn. In wat bijna fonetisch Nederlands is, lezen we wat zijn moeder schrijft in haar blauwe schriften waarin alle streken zijn genoteerd. Behalve die van 3 november want die mag Lindgren zoals beloofd echt niet vertellen!

In de hele bundel heen lees je regelmatig in een verhaal over Emiel in de timmerschuur. De plaats waar hij voor straf verblijft na een uitgehaalde streek. Slim als hij is, heeft hij een voorraadje eten in de timmerschuur. Hij weet tenslotte nooit wanneer hij daar terechtkomt en hoelang hij daar moet zitten. Iedere keer als Emiel zijn ‘zonden overdenkt’ snijdt hij een poppetje van hout. Je kunt je wel voorstellen dat de planken daar volstaan met meer dan 120 poppetjes!

Achterin deze bundel met drie boeken is een hoofdstuk ‘Het verhaal achter Emiel van de Hazelhoeve’ alsmede een verklarende woordenlijst opgenomen. Hierin wordt o.a. over de illustraties verteld en waarom de hoofdpersoon weer Emiel wordt genoemd en niet meer Michiel zoals een tijd gebruikelijk was in Nederland. Ook plaatsnamen en woorden die vernederlandst waren zijn weer in het oorspronkelijke Zweeds opgenomen. Daarnaast is het leuk om te lezen over de oorsprong van de verhalen en foto’s te bekijken. Wie meer van Lindgren heeft gelezen zal opmerken dat dit totaal ander werk is dan de verhalen vol magische fantasie en met bijna schurende toenmalige heersende maatschappelijke regels.

Iedereen houdt van Emiel en Emiel houdt van de mensen op de Hazelhoeve, ofschoon ‘engeltje’ Emiel niet iedere dag iedereen even lief vindt Emiel redt het wel en schopt het zeker tot gemeenteraadslid! De levendige bijpassende tekeningen binnenin en het kleurrijke omslag zijn van Philip Hopman. De tekst is uit het Zweeds vertaald door Rita Törnqvist-Verschuur.

Een cadeau waardige aantrekkelijke luxe uitgevoerde bundel met linnen rug en leeslint. Zelf lezen of voorlezen, kinderen blijven genieten van Emiel!

Astrid Lindgren, Emiel van de Hazelhoeve, Vertaling Rita Törnqvist-Verschuur, Illustrator Philip Hopman, Ploegsma, 2022, 320 blz., 9789021683508