door Dit was de laatst gelezen titel uit 2021. Een kleinigheid in aantal bladzijden, een groots verteld verhaal.
Niet zomaar een verhaal. Een schrijnende waargebeurde geschiedenis.
De achterkant (zie onder) zegt ‘in het katholieke Ierland van de jaren tachtig’ waar jonge vrouwen in wasserettes moesten werken van kloosters. Heropvoeden heette dat. Pijn doet de passage als een meisje vraagt waar haar kindje is. Opgesloten in een kolenhok. Vies en uitgebuit.
Er waren meer landen dan Ierland waar dit voorkwam. Denk aan berichtgeving over anonieme graven bij internaten in Canada.
Meer vertellen is niet nodig. In geen woord teveel wordt zeer veel verteld. Een verhaal dat je bijblijft, in je gedachten blijft hangen.
Wie wel meer wil lezen, er staan recensies in NRC en Volkskrant en mooi verwoorde reacties van lezers online.
Een jaar afsluiten met deze novelle is indrukwekkender dan een roman van honderden bladzijden.
Claire Keegan, Dit soort kleinigheden, vertalers Harm Darmsma en Niek Miedema, Nieuw-Amsterdam, 112 blz., 9789046828502
—
Samenvatting en informatie
December 1985, katholieke Ierland van de jaren tachtig. In een kleine stad op het Ierse platteland levert Bill Furlong, kolen- en houthandelaar, de bestellingen van zijn klanten af. Hij voelt zich gezegend met zijn eigen bedrijfje, een vrouw en vijf slimme dochters. Hij weet dat hij geluk heeft gehad. Zijn moeder werd op haar vijftiende zwanger het huis uit gegooid, maar kreeg als huishoudster kost en inwoning bij een rijke dame waardoor Bill als kind naar school kon. Op kerstavond bezorgt hij zijn laatste bestelling bij het plaatselijke klooster, waar de nonnen onder het mom van heropvoeding jonge vrouwen uitbuiten in de wasserette. Daar ontdekt hij iets wat leidt tot een beslissing die zijn leven voor altijd zal veranderen.
Claire Keegan is geboren in 1968 en opgegroeid op een boerderij in Wicklow, Ierland. Haar verhalenbundel Antarctica won de Rooney Prize for Literature en was LA Times Boek van de maand. Voor haar tweede bundel, Walk the Blue Fields, ontving ze de Edge Hill Prize. In 2009 publiceerde ze Foster/ Pleegkind dat de grootste internationale literaire prijs voor een verhaal won. Foster/Pleegkind werd ook beste boek van het jaar bij The New Yorker. Hierna heeft ze het verhaal uitgebreid naar een novelle. Claire Keegan woont op het platteland van Ierland.
