door illustraties Annemarie van Haeringen en Saskia Halfmouw
Nog een paar nachten en dan is het te laat.
Dan is het voorbij, voorbij, voorbij….
Hebben jullie dat ook dat je door het lezen van een boek ontzettend graag een plaats wil bezoeken? Ook als dit er eentje is waar ledematen voor altijd verdwijnen en ’s nachts geraamtes om bomen heen zweven? Luuk wel. Herken je dat ook en hou je van een beetje griezelen lees dan De bende van de bibberende botten!
Luuk las een verhaal dat al in 1990 verscheen en bestempelt het tot zijn lievelingsboek. Nu hij met zijn ouders in Rome is moet en zal hij de plaats bezoeken uit Het geheim van de afgebeten vingers – gebaseerd op de Mond van de Waarheid, de Bocca della Verità. Dit stenen masker was ooit een putdeksel en is ingemetseld in een portiek bij één van de vele kerken van Rome, de Santa Maria in Cosmedin. Wie het las weet dat je nooit moet liegen als je je hand steekt in de open mond van dit masker, je vingers kunnen zomaar worden afgebeten of is de legende met de zeis van prinses Anna Barberini in het tweede verhaal meer kloppend? Nog wat gruwelijker dus. Of is het juist zielig voor Anna die altijd maar de zeis en een weegschaal mee moet torsen en door belofte voor haar geraamtebroertjes moet zorgen?
De negenjarige Luuk zal vast niet de eerste versie, het roze Bizonboek hebben gelezen of de tweede lila uitgave uit 2006. Waarschijnlijker is het de latere uitgave uit 2015, die als onderdeel van de divers in onderwerpen toegankelijke geheimserie is verschenen. Vele kinderen hebben die verslonden, en nog. Alle drie de uitgaven zijn uitgegeven met lekker griezelige illustraties van Annemarie van Haeringen. Wie het omslag van ‘De bende van de bibberende botten’ goed bekijkt ziet dat het personage Luuk van een andere tekenhand is en herkent vast de stijl van Saskia Halfmouw. Het is bijzonder dat je in het boek zelf nauwelijks het verschil in illustratoren opmerkt. Ze nemen je beiden mee in het verhaal waarbij de vele tekeningen je de ene keer voeren naar het verleden en de ander keer laten rondlopen in het heden. Overigens is Het geheim van de gillende geraamtes ook eerder uitgegeven; in 2017, zelfde geheimserie en ook met illustraties van Saskia Halfmouw.
De tekeningen zijn door het zwartwitkarakter niet té eng. Een kleine griezel bij rondvliegende botjes van Annemarie van Haeringen of een lach hoe vooral in het tweede verhaal Saskia Halfmouw de situaties op de nachtelijke wandelingen met Anna’s broertjesbende geweldig heeft getekend. Je krijgt zelfs een beeld van de zes grotten onder de kerk Santa Maria waar Anna overdag aan het plafond geraamte hangt te zijn. Je leest en kijkt daardoor alsof het echt is gebeurd; over Anna’s zorg m.b.t. de zesde grot en haar broertjes in het eerste verhaal waarna je meegaat in het tweede waar ze ’s nachts alleen op pad gaat om een oplossing te vinden m.b.t. het geluid van de boomkrekels. Nou ja boomkrekels, er zit iets meer achter dit geluid. De tijd dringt.
Een milieuaspect komt om de hoek kijken. Luchtvervuiling en het stadsverkeer wordt verbonden met skeletten van stand in de vele standbeelden en fonteinen in Rome. De enkele rustige verblijfplaats die er nog was voor deze vroeger belangrijke personages blijkt inmiddels ook te toeristisch. Het sleutelgat van Villa del Priorato di Malta dat hierbij een functie heeft is groot getekend voorafgaand het tweede verhaal. Kromhout geeft zelf aanvullende informatie inclusief paar foto’s in ‘En nu eerst even dit’ na het eerste verhaal. Hij is zeer bekend met de oude stad, hierover staat iets in items op deze website, linken hieronder.
De passages met de ouders van Luuk geeft een rustpuntje voor kinderen als ze het wat spannender vinden worden. Dat Luuk alleen ’s nachts uit het hotel glipt is vanzelf nodig voor het verhaal en de Romevakantie dient als verbinding tussen de gebeurtenissen vol fantasie. Fantasie, of zit er een kern van waarheid in legendes? Feit is als je dit boek hebt gelezen en (veel) later de Bocca della Verità bezoekt je werkelijk nauwelijks je hand in de open mond durft te steken. Ook niet als volwassene, want wie weet huist Anna nog steeds in de verborgen ruimte! Of zou je in het donker er nog over straat durven lopen?
Twee tijdloze authentieke Kromhoutverhalen zoals hij ze zo prettig kan vertellen: met wat spanning en humor inclusief feitjes en tips voor het bezoeken ervan. De adressen staan zelfs achterin genoemd. Niet alleen een zelflezer vanaf een jaar of 8/9, maar ook een geschikte voorlezer door bijv. de vele dialoog en het spanningselement. Erg leuk dat Het geheim van de afgebeten vingers en het vervolg Het geheim van de gillende geraamtes nu gebundeld zijn in deze fijne heruitgave zodat kinderen opnieuw kunnen genieten van deze originele verhalen. Het boek is voorzien van een nieuwe, frisse omslagillustratie, leuke tips, een kaartje voorin en een sfeervol schutblad achterin.
Als je houdt van plaatsen bezoeken waarover je hebt gelezen, van geschiedenis, fantasie en een beetje griezelen: lees dan De bende van de bibberende botten! Je blijft het je herinneren!
Rindert Kromhout, De bende van de bibberend botten, illustrator Saskia Halfmouw Annemarie van Haeringen, Leopold, 2025, 160 blz., 9789025889159
Ook van Rindert Kromhout:
Rindert Kromhout & Natascha Stenvert – Mevrouw Das & Meneer Ping
Rindert Kromhout & Tonke Dragt – Wie achter deze deur verdwaalt
Tonke Dragt – De Schat van de Blauwe Boekanier
Rindert Kromhout – Liefde en dood in de rode stad
Rindert Kromhout over Een Mann
De naam van mijn vader – Rindert Kromhout
Een blik op het oeuvre van Rindert Kromhout
Dossier: boeken over Duitsland
