door Er zijn verhalen waar je bij de eerste bladzijden weet dat je lezersgoud in handen hebt. Verhalen waarin je verdwijnt, die je meevoeren naar een andere wereld dan net niet die van jou. Zo één is Mot. Of Vlinder. Mot èn de metaalvissers.
‘Mot stond midden in de woonkamer met haar handen in haar zakken en dacht na over wat ze ging doen. Wat ze nu ging doen, en wat ze de hele zomer ging doen.’
Zomervakantie en iedereen is weg. Mot blijft thuis. Haar moeder moet werken en geeft vanuit huis advies omtrent mode en bewegen. Ze blijft Mot steevast Vlinder noemen, is altijd op en top gekleed, gekapt, gemanicuurd en loopt gracieus. Mot is het tegenovergestelde hiervan met de handen in de zakken, zwarte vale shirts en kort haar. Mot is niet de lieve fladderige Vlinder die haar moeder had gedacht toen ze werd geboren. Het wringt tussen de twee. Mot is het gezeur zat. Mot wil niet altijd onzichtbaar zijn als er klanten zijn en tot overmaat van ramp let haar moeder ook nog op wat ze eet want slank zijn is ook een ding.
Mot woont in een oudere wijk in een havengebied waar de luchtkwaliteit te wensen overlaat. De mensen gaan gebukt onder de macht van ene Bolwerd die de halve stad in bezit heeft en huurverhogingen doorvoert. Met nog een wrevelige boosheid stampt Mot die eerste vakantiedag richting het kanaal. Het kanaal waar metaalvissers hun geluk beproeven door te vissen met een magneet op oud roestig ijzer. Eén van de metaalvissers is de invalmeester Lukas die met andere kleurrijke figuren in een gebouw woont. Door hem vangt ze haar eerste schatten. Objecten oud en roestig die haar een rijkdom aan verhalen geven. Perfect voor een museumplank en goed genoeg zoals ze zijn. Het volgende stuk dat ze opvist is vele malen raadselachtiger. Het houdt de stad bezig. De start van een avontuur, mooier en spannender dan menige vakantie.
Bij de metaalvissers vindt Mot de omarming die ze mist, maar ook het gesprek dat aangeeft de situatie van haar moeder anders te zien. Er komt een opening tot toenadering, zo er ook een lichtpuntje verschijnt aan de horizon voor de vele bewoners die door één persoon in de greep worden gehouden. In het verhaal is soepel een stuk geschiedenis verweven die je kunt projecteren op vergelijkbare situaties in steden, terwijl de aandacht voor de toekomst m.b.t. gebruik en hergebruik van materialen, uitstoot van fabrieken en stadsinrichting eveneens voorkomt.
Het fantastische omslag is een blikvanger dat een fractie van het avontuur prijsgeeft. Een duikboot, een kraan en een onderwaterwereld. De illustraties in veelal zwart en roodbruine kleur zijn enorm goed getroffen. Vaak paginagroot en bij het verhaal aansluitend. Ze vertellen ook de roestige film die in je hoofd verschijnt. Ze zijn mooi tot ontroerend zoals die ene waar Mot op het dak zit, uitkijkend over de stad met fabrieksschoorstenen. De ornamenten aan het begin en eind van een hoofdstuk, de roestkleurige beginletters of bladzijnummering, het is allemaal zeer verzorgd. De schutbladen zijn de kers op de taart. Sophie Pluim heeft enorm goed beeld gegeven aan ‘Mot’.
Een ingenieus vlot geschreven en gelaagd verhaal dat door minieme aanwijzingen, een juiste dosis emotie, humor en spanning je aandacht gevangen houdt op zoek naar een oplossing of een prachtig gevonden volgend vraagstuk. Tot de laatste bladzijde inclusief nawoord lees je in één stuk geboeid door. De stoere, gevoelige, observerende, tikkeltje eigenwijze, slimme Mot zoekt bevestiging dat zij er mag zijn, goed en niet perfect. Ze durft te ondernemen, heeft verantwoordelijkheidsgevoel en soms is ze gewoon lekker de 11-jarige Mot. Unieke personages omringen haar, mensen die je ieder kind wenst met raad, tegengas, liefde en onvoorwaardelijke vriendschap.
Je sluit Mot in je hart vanaf het eerste moment. Je wenst ieder kind een moment toe waarop er iets min of meer toevallig plaatsvindt zodat het leven glans krijgt voor een liefdevolle hoopvolle toekomst. Toeval bestaat niet, soms overkomt je iets, zoals dé grote ontdekking bij een kraan.
Een boek dat je kinderen in handen duwt. Het laat je onderdompelen. Je verslindt het. Geef het cadeau. Lees het voor en stiekem lees je ’s avonds zelf verder. Sannes meesterwerk tot nu toe.
Vanaf 9 jaar deze ‘TopMot-aanrader’. Geweldig. Filmwaardig.
Een echt kinderboek!
Sanne Rooseboom, Mot en de metaalvissers, illustrator Sophie Pluim, Van Goor, 2022, 240 blz., 9789000381371
