door Floor heeft een oogje op collega Jens, net als zij documentairemaker. Als Jens zonder te overleggen een idee van Floor overneemt, wordt dat oogje rap kleiner. Kort daarop doet ze op zijn verjaardagsfeest een minder leuke ontdekking en besluit ze in een opwelling in dronken staat een liefdesboompje op zijn oprit omver te rijden. Jammer genoeg rijdt er politie door de straat met als gevolg dat haar rijbewijs ingevorderd wordt. Flink balen aangezien ze vlak daarna naar Schotland gaat voor het maken van een documentaire waar ze minder om staat te springen: de zoektocht naar haar vader. Is het handig om overal maar mee akkoord te gaan? Eenmaal in Schotland komt ze, misschien niet helemaal per ongeluk, Owen tegen. Met camperbus. En 1 en 1 is 2 toch..?
Om maar met de deur in huis te vallen: bij de proloog vond ik Een schot in de roos al leuk. Een soepele en vlotte schrijfstijl maken dat je direct vlot door het boek heen vliegt. Het alleen maar door willen lezen heeft ook te maken met sympathieke, op bepaalde momenten herkenbare, personages en met een iets minder sympathiek, gladder personage zoals Jens. Want ja die Jens.. die willen we niet, maar Jens wil uiteraard wel dingen.
In deze fijne feelgood zijn zowel Floor als Owen leuke, fijne personages, een must in een feelgood uiteraard. Het bevat goed uitgewerkte menselijke karakters waardoor het verhaal een diepere laag bevat dan alleen maar een verhaal over de zoektocht naar Floors vader met daarbij een romantische verhaallijn in het Schotse land.
Hoewel sommige uitkomsten voorspelbaar zijn, worden de verhaallijnen prima opgebouwd. De aanwezige romantiek is mooi in balans met de rest van het verhaal en deze verhaallijn is heerlijk om over te lezen. Floors zoektocht en tegelijkertijd het maken van een documentaire hierover, roepen verschillende emoties bij haar op. Niet gek, omdat ze niet helemaal uit vrije wil dit project is gestart, los van het feit dat dit soort zoektochten emoties teweegbrengen. Voor mij mocht het maken van de documentaire zelfs nog iets meer naar voren komen, omdat dat de reden is van haar bezoek aan het mooi beschreven Schotland.
Het gros van de lezers vindt het fijn als een personage ontwikkeling laat zien. In Een schot in de roos is dat zeker het geval omdat Floor inziet dat ze meer van zich kan laten horen in verschillende situaties. Dat heeft te maken met verwachtingen van anderen, (mogelijke en onprettige) gevolgen voor haarzelf en zeker ook met het niet delen van haar mening/grenzen. Gelukkig hoeft ze het niet alleen te doen en is beste vriendin Merle er voor chocotoffees, een dosis gezelligheid en uiteraard advies.
Visser beschikt over een fijne dosis humor die op veel momenten goed uit de verf komt. Die paar keer dat het iets te gemaakt grappig voor mij voelde, doen gelukkig niets af aan de ontspannen leesbeleving.
Na een aantal e-books is dit de eerste paperback van Iris Visser. Wat mij betreft volgen er meer en mogen de e-books ook uitgegeven worden als paperback zodat meer lezers er van kunnen genieten (ik bijvoorbeeld). Overigens is dit een feelgood die ik best verfilmd zou willen zien.
Wie een boek zoekt om te ontspannen, te zwijmelen en te lachen: pak dan dit boek (of iets anders van Iris Visser). Kortom: dit was een schot in de roos!
P.s.: zullen we stoppen met de termen ‘een drankje doen’ en ‘bakje koffie’?
Iris Visser, Een schot in de roos, HarperCollins, 2024, 303 blz., 9789402713831
