Mark Janssen – Altijd dichtbij

Vandaag was ik in Nepal.
Ik reisde mee met Babu. Zwom, liep, dacht, observeerde, praatte, klom, fietste.
Babu was op zoek. Op zoek naar een glimp van oma. Een stukje van haar. Maar waar, waarin?

‘De vorige nacht
had ik niet kunnen slapen.
Mijn hoofd zat zo vol van vragen.
Ik luisterde naar de geluiden van de nacht,
die het donker kleur gaven.’

Vandaag was ik in kleurrijk zwart-wit Nepal.
Ik zag bijzondere dieren, zat op een steiger aan het water (was dit Pelle naast mij?), voelde een zachte zwoele wind, hoorde vogels in bomen, ontmoette mooie mensen en voelde een kriebelende aapjeshand. Maar oma?

Vandaag kreeg ik een blik in een andere wereld. Maakte een reis in gedachten door sprekend beeld, voelde de warmte en een spat van een verfrissend buitje of misschien opspattend water van tropische vissen.

‘Of lichtjes door de lucht fladderen
als een dwarrelend veertje op een windstille dag.’

Ik zag en voelde zovele lieflijke en sprankelende fracties van iemand die voor altijd op deze wijze dichtbij je is.

De bijzondere sterrenhemel zullen velen inmiddels herkennen. Voor mij was het een eerste blik. Ik had deze week zomaar een gelukje, kreeg gloedjenieuw een eerste uitlening uit de bibliotheek en een schoolbestelling kwam binnen. Twee verschillende exemplaren naast elkaar met een verhaal vol cultuur, natuur en emotie in vele facetten.
De sterrenhemel met ‘duizenden lichtjes’ doet mij het meest. Alle ‘sterretjes’ bij elkaar die op deze bijzonder mooie wijze tezamen ons omarmen en een lieve glimlach schenken.

Eén exemplaar maakt nu een korte reis naar mijn boekenkast. Er is tijd om een volgend exemplaar te regelen. Iedereen kan op reis op vele manieren in alle genres boeken. De eenvoud is de kracht in de pracht.

Wie gemist wordt is nooit ver weg.

Mark Janssen, Altijd dichtbij, Lemniscaat, 2020, 32 blz., 9789047712640

• achterkanttekst
  Oma is er niet meer…
  Wat doe je met een gemis dat alleen maar groter wordt als je probeert minder te missen? Ze had gezegd: ‘Als je verdrietig bent, omdat ik er niet meer ben, ben ik juist heel dicht bij je.’ Dan kom je er langzaam, beetje bij beetje, achter dat degene van wie je houdt nooit echt weg is. Dat je overal tekenen kunt zien van de liefde, de aandacht, de aanwezigheid van die ene die lijfelijk niet meer aanwezig is. Maar toch altijd dichtbij. Een verhaal dat ontroerend is in zijn schoonheid, zijn eenvoud en zijn taal. Een boek dat troost en hoop brengt voor jong en oud.
  Wie gemist wordt is nooit ver weg.