door Voel jij je ook wel eens down, niet zo happy?
Een groot hangbuikzwijn als Herman ook!
Yvonne Jagtenberg tekent Herman met treffende mimiek: slagtandje niet zo fier naar boven, hangende mond, sippe oogjes. Hij kauwt mismoedig op komkommers.
Echt chagrijnig is hij niet. Verkouden of grieperig evenmin. Het wil gewoon niet zo deze dag. Herman sjokt lusteloos rond, want die pokkenherrie van kakelende al te vrolijke kippen is hem ook te veel. De stilte verderop doet hem ook geen goed, komt er een troep kwetterende vogels liedjes zingen. Hij wurmt en wringt zich door de dag. Als het dan eindelijk donker wordt en de kipjes op stok gaan, klaart een huilbui de boel flink op. Dát was die knoop in die zwijnenbuik!
Was in ‘Hup Herman!’ het zwijn actief en vol goede moed, dit keer ziet hij het even niet zo helder. Het verschil in onderwerp tussen deze twee Hermannen geeft weer hoe het echte leven ook kan zijn. De ene keer ben je blij, de andere keer heb je momenten van somberte, soms zelfs zonder aanwijsbare redenen. Voor jonge kinderen kan dit een bevestiging zijn van hoe zij zich ook kunnen en mogen voelen. Emoties hieromtrent uiten kan door dit verhaal op fijne wijze worden besproken. De filosofische inslag zal de één opmerken en of benoemen, de ander zal het verhaal als warm en herkennend ervaren met een grap en een liefdevolle twist. De tekst lijkt eenvoudig, totdat je de zinnen nogmaals of zelfs hardop in cadans leest en een rijm ervaart. Aandacht voor begrippen en woordbetekenissen. Vragen kunnen worden gesteld. Een rijke tekst.
De achtergrond van de illustraties is op een aquarelachtige wijze geschilderd. Zodanig dat je door een paar treffende penseelstreken kunt zien door welke omgeving en sfeer het hoofdfiguur is omgeven. Daarnaast zijn met enkele lijnen de andere figuren raak vormgegeven. Het geheel is kleurrijk waar het illustratieplezier als modderspatten vanaf vliegt. Alle details waarbij de kopjesuitdrukkingen of de vleugelbewegingen niet onopgemerkt mogen blijven, maken de illustraties een feest om met aandacht te bekijken.
De kippen vertellen ondertussen een heel eigen verhaal. Ze dragen strikjes, liggen te zonnen, slepen met komkommers en vechten om wormen in de modder van Hermans bad. En zie je de haan trots zijn kam dragen? De haan is echter ook opmerkzaam en laat zijn trots hem niet in de weg zitten om de grote Herman op te beuren met woorden en te omarmen met warme vleugels. Intussen geeft een kip een dikke kus. Ze hebben het goed gezien, iedereen heeft wel eens een ‘Kop op!’ nodig. Ook deze geweldige Herman!
Voorlezen, bladeren en vaak genieten. Zeer goede aanrader.
Yvonne Jagtenberg, Kop op, Herman!, Gottmer, 2021, 32 blz., 9789025774707
