door ‘O ja. Nee. Boeli, er is iets heel raars aan de hand, ‘ zegt Lucy gehaast. ‘Er ver…’ En weg is ze.’
Boeli begrijpt er niets van. Lucy die dichtbij zijn opa woont en die zomaar belt? Zij die zegt dat hij nú moet komen? Is er iets met opa, haar zusje, of wat? Wat wilde ze zeggen na ‘Er ver..’ toen haar telefoon uitviel?
Broer Bruun geeft geen bruikbare reactie, opa neemt niet op en moeder is gaan werken. Alle denkbare scenario’s vliegen al door Boeli’s gedachten. ‘Eerst kijken of het waar is, dan in paniek raken’ zegt zijn moeder altijd, iets met te veel fantasie hebben. Over zeven minuten gaat er een bus, zelfs dat had Lucy al uitgezocht. Als de wiedeweerga worden spullen in een tas gestopt, grote vriend kat Obama in de reismand en Boeli is net op tijd voor de bus naar de Bloemenbuurt.
Lucy is het buurmeisje van opa. Opa wil geen kat ondanks dat hij best alleen is na het overlijden van opa Guus. Boeli woonde eerst ook bij hen in de buurt voordat zijn vader naar Amerika vertrok waarna zij naar een kleinere flat verhuisden. Lucy denkt dat ze niet meer gezien wordt thuis, haar ouders hebben alleen oog voor haar babyzusje ‘ze lijkt op een blobvis’, en zondag is ook nog het kraamfeest. De grootste ramp is dat haar kat Doerak kwijt is. En dat is niet de enige kat die plotseling zoek is, de teller schiet omhoog tot boven de 20!
Boeli en Lucy gaan samen op onderzoek uit. Er hangen overal briefjes met ‘vermiste kat’, met de meest toepasselijke namen. Er woont sinds kort een vreemd vrouwspersoon ‘het kruidenvrouwtje’ alias ‘de heks’ in de buurt en er is een buurvrouw die over-nieuwsgierig is en haar neus graag in ondermans zaken steekt: ‘de mensen die de macht hebben, die luisteren toch niet naar ons. We moeten het heft in eigen handen houden.’ De vooroordelen vliegen in het rond naast opmerkingen over veilig voelen en nadenkers over vertrouwen, rouw en verlies:
‘Je kunt niet alles sturen, kerel. Een beetje vertrouwen hebben, daar word je gelukkiger van.’
‘Dat iedereen iets zegt, maakt het nog niet waar. Toen ik jaren geleden met mijn ouders hier kwam wonen, zei ook iedereen dat ik een lui, dom jongetje was. Dat dachten ze, omdat we een beetje anders waren en omdat mijn ouders nooit fatsoenlijk hadden leren lezen en schrijven.’
‘Ik wou,’ zegt Boeli na een tijdje, ‘dat iedereen op zijn vierennegentigste om twee uur ’s middags doodging.’
Opa blijkt onfortuinlijk van de trap te zijn afgedaald en zit nu met een dikke voet op een stapel boeken. Rustig vroeg de krant lezen was toch al geen sprake van want de bezorger had de verkeerde in de bus gedaan en die stonk ook nog eens naar vis.
Naar de dokter gaan doet opa niet, want o jé als hij iets heeft waardoor hij zijn huisje uit moet, maar een lekker broodje (pudding?!? grrr) lust hij wel graag. Of Boeli even naar de bakker kan gaan. Daar is het ook al armoetroef want de bakker heeft niets gebakken, ze heeft liefdesverdriet om een glutenvrije verkering en nog veel erger: Bolletje is kwijt! Kat nummer zoveel is ontvreemd.
Het katten-verdwijn-mysterie wordt steeds vreemder en enger. Lucy en Boeli besluiten samen naar de bijzondere slangententoonstelling te gaan. Daar is het al helemaal niet pluis. Ja, wel ‘pluis’ in de vrieskist maar geen kat te bekennen en toch klopt er iets niet. En dan gaan ze op onderzoek uit bij ene mevrouw Herba waar een ketel hangt. Wat is waar?
Wat een heerlijk verhaal vol verwijzingen x2, dialogen, humor, associaties, woordvondsten, vooroordelen, ernst en flinke vaart. En passant worden er enige maatschappelijke puntjes in gemikt of worden er speldenprikjes uitgedeeld m.b.t. de huidige samenleving dan wel omgang met elkaar.
Een paar genoteerde woorden: kattenopruimprobleem, familie, vriendschap, ad rem, zelf ondernemen, kattenkop, veel informatie in eerste bladzijden, grote fiets geen punt, diversiteit/samenleving, rouw, kansen krijgen, dieren, begaafd/anders denken en handelen, jaloers, dieren in hokken, omkijken naar elkaar, droomzacht oliecapsules, demonstreren, goede/slechterik, heksenspullen, alles voor de liefde, kattenluikje voor kinderen.
Wat het kattenopruimprobleem en het kattenluikje voor kinderen te maken heeft met de titel ‘Kattensoep’ is aan de lezer om zelf te ontdekken. Met een dosis ‘lach, durf en pietsje eng’ lees je dit ‘heksenzoektochtkattenverhaal’ met verboden recept in een mum van tijd uit.
En dat alles in wat ooit als Kinderboekenweekgeschenk is uitgekomen en nu terecht met aantrekkelijk, fris, nieuw omslag in harde kaft is uitgegeven. Ook door Annet Schaap gemaakt evenals de vele geweldige tekeningen binnenin.
Zelf lezen en uitermate geschikt om voor te lezen, te bespreken en vooral om van te genieten. Voor veel leeftijden. Wat een heerlijke kattensoep padverdorie!
‘En ineens is het alsof hij een moeilijke som snapt. Dat lekkere gevoel wanneer je zeker weet hoe het zit. Of wanneer je iemand blijkt te zijn die iets durft.’
Janneke Schotveld, Kattensoep, illustrator Annet Schaap, Van Holkema en Warendorf, 2023, 96 blz., 9789000390687
