Suzanne Weterings & Myriam Berenschot – Joes de poes

Dat Joes de allerliefste poes is zie je direct op de kleurrijke en vrolijke omslagillustratie. De schutbladen geven in allerlei houdingen Joes en het meisje hetzelfde beeld.
De start van het verhaal zegt niets anders. De korte zinnen bevestigen dat Joes ‘de aller- aller-, allerliefste poes’ is. Door opbouw voel je een maar aankomen: ‘Maar als Joes gordijnen ziet….’ Inderdaad, dan staat er: ‘Ai, ai, Joes, doet toch niet.’ Mama boos, de ander schrikt, er vliegt ‘Bats!’ iets en hop er is wat stuk. De op het oog ondeugende poes heeft er niet zo’n probleem mee, vervolgt de dagelijkse wasbeurt en laat zich weer vertroetelen door het meisje. Totdat het kattenoog iets ziet, dan zit er een tijger in de poes!

Een tijdloos prentenboek dat door woorden als leuk, lief en mooi kán worden getypeerd maar in alle dagelijkse ‘eenvoud’ ook over natuurlijk gedrag vertelt. ‘Joes de poes’ is zo’n prentenboek dat herhalend kan worden voorgelezen of zelf bekeken door het jongere kind. Geen lange zinnen, wel herkenbaarheid en heerlijk rijmende tekst waarin een aantal woorden in hoofdletters en dikgedrukt zijn neergezet. Verschillende woorden dragen bij aan woordenschat, wat zijn ‘flarden’, bij herhalend lezen ontdek je vanzelf meer. Deze kunst van schrijven door Weterings kun je ook tegenkomen in het prachtige ‘Zomersneeuw’.

Suzanne Weterings laat het meisje vertellen over haar poes. Het spinnen, de tong die voelt als een spons, het zich wassen, kopjes geven enz. en alles voelt als vertrouwd en gezellig. De huiselijkheid straalt daarbij af van de illustraties. Er is veel te ontdekken en per spread laten ze een eigen herkenbaar verhaaltje zien waarover verder kan worden verteld of gesproken. Bijv. details als een boek lezen, een opstapkruk, een knuffel in bed – of twee – en schoenen uit als je met je voeten op de bank gaat of een rek met was aan de deur. En kijk eens naar de dynamiek tussen de belaagde dieren. Of het perspectief. Terugkerende details kunnen een volgende zoekopdracht zijn. Echte Berenschot-illustraties, genieten!

In de illustraties met verschillende technieken is volop expressie te ontdekken. De gezichtsuitdrukkingen laten de herkenbare emoties als blij, boos, schrik of tevredenheid zien met dat daarbij een verschil kan worden opgemerkt in weergavegrootte van de figuren en de omgeving. Intussen zijn er door Myriam Berenschot allerlei tafereeltjes toegevoegd. Volg het overal te ontdekken muisje en ook waardoor het plots iets groengeligs met zich meesjouwt. Het is heerlijk om te zien hoe er door kleur en grootte de voor kinderen zo aantrekkelijke illustraties ontstaan. Intussen zal de opmerkzame kijker aan stand van zon en maan zien dat het een verhaal een dag beslaat. Of de lezer merkt op dat het ‘al zeven uur’ is en er wat ‘loompjes’ wordt geluierd.

Het natuurlijke gedrag van Joes, de door de mens minder gewilde acties, is levendig en uitvergroot getekend. In de tekst komt dit tot uiting door gebruik van ‘klauwen’ i.p.v. ‘pootjes’ en de afkeurende woorden ‘Foei Joes’ of bijv. ‘Ai, ai, Joes doe toch niet.’ De opbouw hiernaartoe is in herhaling – en toch steeds net iets anders – in zowel tekst als beeld weloverwogen uitgevoerd. Een gesprekje over het jachtinstinct van een dier (overeenkomsten en verschillen) kan eenvoudig worden opgepakt door de interactie tussen poes, de vis Bubbels en het muisje en de vergelijking met een tijger. Of spreek over de groepsdynamiek door verschillende karakters met wat oudere kinderen in een groep.

Bovenal is ‘Joes de poes’ in alle gedrag voor dit kind de ‘aller-, aller-, allerliefste poes’! Een heerlijk prentenboek over de onvoorwaardelijke liefde voor het allerliefste huisdier in dynamische illustraties en ritmische taal zoals er veel meer mogen zijn!

Suzanne Weterings, Joes de Poes, illustrator Myriam Berenschot, Gottmer, 2024, 32 blz., 9789025779757